Amersfoort
0616946704
coach [at] marjolijnpeters.nl

Geschreven als reactie op een familieopstelling (die werd begeleid door Marjolijn).

Mijn oma van vaderskant is zo in mijn gedachten de afgelopen paar dagen, wat kan ik haar lijden nu goed voelen, altijd maar zorgen en liefde geven, aan haar dierbaren, en daarvoor in de plaats ondankbaar behandeld worden, gekweld rende ze achter iedereen aan, en deed ze alles voor haar man, mijn opa. Haar zonen, die haar commandeerden, en geboden om bier te gaan halen, wat vond ik dat als kind erg! dat mijn oom boven aan de trap stond respectloos naar zijn moeder schreeuwde, dat ze met haar luie reed bier voor hem moest gaan halen, dat deed ze dan om hem te helpen, met wat ze zelf natuurlijk niet wist, met zijn verslaving.

Om een greintje liefde te krijgen, die ze natuurlijk echt niet kreeg klappen kon ze krijgen, een opgeheven hand van mijn opa, staat mij nog heel goed voor de geest.

Had zij dit verdiend! Nee zeer zeker niet, want er zat geen kwaad woord in die vrouw ze wilde alleen LIEFDE...is dat zo vreemd ze werd zelf geboren in een gezin waar moeder overleed toen ze nog een baby was, en haar vader die melkboer was. Mijn vader is naar hem vernoemd, hij was druk met zijn handel en wandel, had geen tijd voor de opvoeding van zijn kindje, van mij. Mijn oma zei tegen mijn moeder, ze is mijn naam zeggertje en ze zal het nog heel moeilijk krijgen als ze op mij lijkt, en ze heeft gelijk gehad, wat voel ik haar pijn op dit moment, wat genoot ze van die schaarse momenten dat de hele familie bij elkaar aan tafel zaten, hoe ze er bij zaten dat maakte voor haar niks uit, dit waren haar geluksmomentjes. Ik weet nog goed dat mijn neef ook aan de tafel zat, en dat ze zei het word nog wel eens wat met jullie, wat ze niet wist is dat ik al die jaren in het geheim best wel een beetje gek op mijn neefje was, maar dit natuurlijk nooit durfde te vertellen.

Mijn leven ging door ik was ook net als zij naarstig op zoek naar aandacht en liefde, een graantje hier een graantje daar, net een klein vogeltje die zoekt naar een sprankje eten, in de ochtendzon warm dekentje voelend over je heen.

Lavendelthee drinkend en al schrijvend en denkend hoe nu verder met schrijven, over gevoel en liefde, mijn oma die op de fiets zat veel, haastig en naarstig op zoek naar dat ene kleine geluksmomentje, even een bezoekje aan het bejaardentehuis, waar ze lekker kon kletsen met de mensjes, die haar verhaal graag aan wilde horen, met een kopje thee met gebak, voor de troost en de ellende even te vergeten waar ze al jaren in zat, want was zij het zelf niet die dacht als ik een lieve man vind en kinderen krijg huisje boompje beestje, dan ben ik gelukkig, het arme mens dacht dat ze door die liefde die ze dacht te krijgen, door al op haar 16e haar eerste kindje te baren, en op haar 24e haar laatste aangenomen kindje in huis te nemen, ze had vijf kinderen van zichzelf en dan nog een kindje van een ander opvoeden, en dat terwijl ze zelf nog een kind was , en niet weet hoe je het moet doen.

Mijn opa die zich afzonderde in zijn zaaghok, waar hij vogelkooitjes maakte, en zijn vogeltjes in voliërres achter in de tuin nou ja tuin? Het was meer een betonnen plaatsje omzoomd door hokken en gazen kooien en het stonk er altijd.

Nu weet ik waarvan, mijn oma was zo gek op dieren dat ze jonge katjes in haar mond stopte, om ze letterlijk bijna op te vreten, zo gek was ze daar op, honden katten alles liep daar binnen en buiten, en een poetsdoek of schrobber kwam daar niet van pas, neem het haar eens kwalijk, ze had dit immers ook nooit geleerd.

Arm mens, wat voel ik nu met haar mee, nu ik zelf ook die pijn voel, van een greintje liefde oppikken, die liefde waar ik ook al jaren naar op zoek ben, en door mijn broer wel eens gekscherend geroepen word met de naam van mijn oma, omdat ook ik altijd op mijn fiets zat, overal naar toe fietsend net als zij, om ergens een luisterend oor te krijgen, een beetje warmte en aandacht. En niet te vergeten liefde.

Dacht ik ook even dat ik iemand anders nodig had om gelukkig te zijn, hier kwam ik al gauw achter, nou ja gauw ! op mijn 51e, mijn verzorging voor de kids hielpen me hier doorheen, maar hoe vaak heb ik niet denkbeeldig mijn koffers gepakt, omdat ik totaal genegeerd werd.

Mijn ex zich opsloot op zijn kamer of avonden in bad zat met zijn werk bezig was en zich meer en meer afzonderde geen gesprek mogelijk geen enkele communicatie geen liefde, mijn liefde en zorgen voor mijn kinderen, en voor mijn dieren, want heel herkenbaar ook ik ben net als mijn oma gek op dieren, kleine kinderen en oude mensen. Allemaal factoren voor liefde geven en ontvangen.

Dat ik de Liefde uit mezelf moet halen, en mezelf nodig heb om gelukkig te worden daarvan word ik meer en meer doordrongen.

Mijn geluk zoeken in mezelf, en de dingen die ik doe.

En dat ik dan door die eigenliefde niet meer zal toelaten wat er nu steeds weer met me gebeurt.

Alleen zuivere liefde in mijn leven toelaat,

Ik ben trouw, en ik moet ook trouw zijn aan mezelf.

Want als je steeds maar blijft hopen dat die ander elke keer rekening houd met jouw emoties en gevoelens en totaal niet bezig is met wat er speelt in jou leven, dan kom je tot de conclusie dat je dit niet meer wilt.

Kun je die ander het kwalijk nemen? Je zult maar als HSP er [hoogsensitief persoon] geboren worden, en je hebt niet geleerd om over je gevoel en je emoties te praten, je hebt je gevoelens en emoties onderdrukt, door drank en drugs, want er is je geleerd om niet te voelen, maar het is beter om je gevoel te benevelen?

Je wilt die ander helpen maar je bent zelf ook HSP en alles komt met hartzeer en verdriet dubbel hard aan.

Oud zeer opruimen en liefde voor jezelf dit heeft tijd nodig en tot die tijd uitzoeken wat ik wil en wat me echt gelukkig maakt.

Ben al begonnen met helend schrijven, en schrijfcafe bij Winny Bos naar hartelust al schrijvend Mediterend, kom ik tot enorm veel inzichten, die me de ruimte geven om te groeien en andere mensen te helpen.

Ook heb ik enorm veel steun gehad van Marjolijn Peters, Truus du Maine en Maron Elzinga. Zij hebben me geholpen door dit proces heen te komen, want die gevoelens die ik eerst voelde die wens ik echt helemaal niemand toe, zelfs mijn ergste vijand niet.

Nu kan ik gaan helen, en verwerken, verwerken dat doe ik al en daarom moest ik ook aan oma denken want was zij het niet die mij dit kaartje deed trekken?

Ik breng je een boodschap van een overleden geliefde. Ik ben op dit moment heel gelukkig en ik hou veel van je.

Je hoeft je om mij geen zorgen te maken! is dat niet mooi !

Als ik boos ben waar ben ik dan nalatig in geweest...

Al schrijvend tot rust gekomen uit mijn hoofd.

Denkend aan hoe nu verder lange weg te gaan maar stapsgewijs kom ik er wel!!!

 

Deze tekst heb ik vrijwel volledig gelaten zoals de schrijver hem schreef. Het enige dat ik veranderde is het anoniem maken en daardoor een enkele werkwoordsvorm die aangepast moest worden. Ook op deze plek wil ik de schrijver graag bedanken voor deze eerlijke blik in een diepe en persoonlijke belevingswereld. Petje af, dit zo op deze manier onder woorden te brengen en te delen met de buitenwereld vraagt moed en maakt kwetsbaar. Dank je wel daarvoor!

WOWcoaching & opstellingen
Mookhof 3, 3826KB AMERSFOORT
0616946704 | coach [at] marjolijnpeters.nl
Ook te volgen op Facebook

Copyright © 2007